Περιεχόμενα (για ηλεκτρονικά κείμενα κλικ για μετάβαση στον τίτλο ή στην κορυφή της σελίδας): 1. Εισαγωγικές πληροφορίες και παρατηρήσεις. 2. Επιστημονική συζήτηση και πολιτικός ορθολογισμός. 3. Διεθνής ομάδα ειδικών, η τελική έκθεση και δημόσια επιστημονική συνηγορία

 [Ολόκληρη η έκθεση των εμπειρογνωμόνων -
και η πρωτότυπη στα αγγλικά]

 Επισυνάπτω το κείμενο με τίτλο «Πλαίσιο αρχών για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο» («A principle basis for a just and lasting Cyprus settlement in the light of International and European Law»). Είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας που άρχισε το καλοκαίρι του 2004 και ολοκληρώθηκε αρχές Φθινοπώρου του 2005 (σημειώνεται ότι τα κείμενα είναι επίσης αναρτημένα στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.ifestos.edu.gr/32.htm).

Η προσπάθεια αυτή άρχισε στο πλαίσιο της «Επιστημονικής Επιτροπής» που δημιουργήθηκε από το Σωματείο «Πανελλήνια Επιτροπή για Ευρωπαϊκή Λύση στην Κύπρο» που ιδρύθηκε το 2004. Η «Επιστημονική Επιτροπή» αποτελείται από τον προεδρεύοντα Ομότιμο Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Γιώργο Κασιμάτη και μέλη τους Καθηγητές του Παντείου Πανεπιστημίου Στέλιο Περράκη, Παναγιώτη Ήφαιστο και Χριστόδουλο Γιαλλουρίδη και τον Περικλή Νεάρχου, πρώην σύμβουλο επί διπλωματικών θεμάτων του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Με την Επιστημονική Επιτροπή, επίσης, συνεργάστηκαν τα μέλη του «Διεθνούς Συνδέσμου για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο». Στην συνέχεια, η «Πανελλήνια Επιτροπή για Ευρωπαϊκή λύση στην Κύπρο» συγκάλεσε το «Διεθνές Συμβούλιο εμπειρογνωμόνων για Ευρωπαϊκή λύση του κυπριακού» την τελική έκθεση του οποίου και επισυνάπτω. Λεπτομερέστερα κείμενα που παρουσιάστηκαν ως εισηγήσεις στην φάση της επεξεργασίας του τελικού επιστημονικού πορίσματος έχουν ήδη δημοσιευτεί στον τύπο και πολλές από αυτές αναρτήθηκαν στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.ifestos.edu.gr/20.htm .

Εξαρχής, κύριος σκοπός ήταν ο περιορισμός των συζητήσεων περί το κυπριακό σε αυστηρά επιστημονικά πλαίσια που θα αποσύνδεαν την ανάλυση του σχεδίου Αναν και τις συζητήσεις για την λύση του κυπριακού ζητήματος από ιδεολογικά, πολιτικά, κομματικά και εθνικά κριτήρια και που θα παρήγαν αντικειμενικές εκτιμήσεις συμβατές με το υποχρεωτικό νομικό κεκτημένο του διεθνούς δικαίου και του ευρωπαϊκού δικαίου. Ο προσδιορισμός αντικειμενικών κριτηρίων είναι εφικτός επειδή η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ. Τόσο η Κυπριακή Δημοκρατία, επίσης, όσο και όλα τα υπόλοιπα εμπλεκόμενα κράτη δεσμεύονται από τις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου, από τους Καταστατικούς Χάρτες των διεθνών οργανισμών στους οποίους συμμετέχουν και από τις διεθνείς συμβάσεις που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Αυτό το πλέγμα σχέσεων και νομικών δεσμεύσεων δημιουργεί για όλα τα εμπλεκόμενα κράτη και για τους αξιωματούχους διεθνών θεσμών -όπως ο ΓΓ του ΟΗΕ, οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης και οι Επίτροποι της ΕΕ- ένα απολύτως δεσμευτικό κανονιστικό πλαίσιο (κατά το πλείστον πλήρως ενσωματωμένο στην ενδοκρατική δικαιοταξία των εμπλεκομένων κρατών). Στο σημείο αυτό, ακριβώς, τονίζεται η διάκριση μεταξύ του δεσμευτικού νομικού πλαισίου που δημιουργούν οι διεθνείς συμβάσεις και ζητημάτων που αφορούν ασαφείς γενικές αρχές διεθνούς δικαίου, οι οποίες ενόσω υπάρχουν αίτια πολέμου θα βρίσκονται υπό την αίρεση της ισχύος. Η Κύπρος και η Ελλάδα κατά την διάρκεια της περιόδου 2001-2005, ακριβώς, διέθεταν πολύ μεγαλύτερα περιθώρια πρόταξης θεμιτών, νομίμων και νομιμοποιημένων αξιώσεων εφαρμογής της διεθνούς νομιμότητας. Τόσο οι πολιτικοί επιστήμονες όσο και οι πολιτικοί ηγέτες οφείλουν να γνωρίζουν την διεθνή νομιμότητα και να την προτάσσουν. Εν τούτοις οι πλείστοι δεν το έπραξαν! Γιατί άραγε;

Στον λεγόμενο ελληνικό επιστημονικό διάλογο των τελευταίων δεκαετιών, όταν κάποιος ανέλυε τους τομείς της διεθνούς ζωής που επηρεάζονται από τις σχέσεις ισχύος, συνήθως εισέπραττε ανοίκειους χαρακτηρισμούς άσχετους με την ουσία των αναλύσεων του [Για το κατά πόσο τέτοιες άθλιες «δολοφονίες (επιστημονικών) χαρακτήρων» ενδέχεται να υποκινούνταν από έξωθεν κριτήρια και συμφέροντα -σύνηθες σε κοσμοθεωρητικά αδύναμα και πολιτικά εξαρτημένα κράτη- το αφήνω στην κρίση του καθενός. Πολλοί «επιστημονικοί» ρύποι έχουν εκτοξευθεί, πάντως, από ένα ευρύ φάσμα αναλυτών του ακαδημαϊκού και δημοσιογραφικού χώρου της Ελλάδας και του εξωτερικού -συνήθως ξεπεσμένων κοσμοπολίτικων και/ή διεθνιστικών πεποιθήσεων που δημιουργούν προκαταλήψεις υπονομευτικών του επιστημονικού στοχασμού- οι οποίοι για ποικίλους λόγους δεν κατανοούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν την βασική δομή του κόσμου όπως θεμελιώθηκε οντολογικά τους τελευταίους αιώνες. Μερικοί από αυτούς με ιδιαίτερο και με λογικούς όρους ανεξήγητο φανατισμό υποστήριξαν μανιωδώς το σχέδιο Αναν. Το σχέδιο αυτό, εν τούτοις, αναμφίβολα εμπεριέχει την πιο αντιπροσωπευτική εκδοχή των διεθνοφασιστικών και νεοαποικιακών αξιώσεων στο κατώφλι του 21^ου αιώνα. Το σχέδιο Αναν όχι μόνο αποτελεί προϊόν αναθεωρητικής-ηγεμονικής χρήσης της ισχύος αλλά επιπλέον παραβιάζε όλα τα κεκτημένα του πολιτικού και νομικού πολιτισμού στις διακρατικές σχέσεις. Ερωτώ: Πως πρέπει να κρίνει κάποιος τους υποστηρικτές αυτού του διεστραμμένου σχεδίου, ιδιαίτερα τους φανατικούς και διαχρονικά αμετανόητους;

Ένα τέτοιο σοβινιστικό και διεθνοφασιστικό κείμενο νομικά παράνομο και πολιτικά αθέμιτο δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί παρά μόνον αν οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι το αποδέχονταν ψηφίζοντάς το, γεγονός που εξηγεί τις πρωτοφανείς αφόρητες πιέσεις των ηγεμονικών δυνάμεων και των ντόπιων νεροκουβαλητών -βλ. < http://www.ifestos.edu.gr/26.htm > και http://www.ifestos.edu.gr/27.htm - επί των κυπρίων από το 2001 μέχρι το 2005. Με αναλύσεις που αγγίζουν τα όρια της «επιστημονικής παραπληροφόρησης» για το περιεχόμενο του σχεδίου αυτού, με πολιτικούς εξαναγκασμούς, με τελεσίγραφα και με εκβιαστικά διλήμματα επιχειρήθηκε ο εξαναγκασμός της κυπριακής λαϊκής κυριαρχίας, χωρίς εν τούτοις αποτέλεσμα, επειδή το ένστικτο επιβίωσης και ο ορθολογισμός της κυπριακής κοινωνίας οδήγησε στην συντριπτική καταψήφισή του στις 24 Απριλίου 2004. Κατά την εκτίμησή μου, οι πιο πάνω στάσεις υπέρ του διεστραμμένου αυτού σχεδίου, αν δεν πρόκειται για απόλυτη εθελοτυφλία ή απόλυτη αγραμματοσύνη, φανερώνουν την πραγματική κοσμοθεωρητική ταυτότητα όσων κατά καιρούς ενδύονται «ιδεαλιστικούς», «μετριοπαθείς» και «ειρηνόφιλους» μανδύες για να επισκιαστεί η πραγματικότητα, δηλαδή η συμφέρουσα για την εκάστοτε επικυρίαρχη-ηγεμονική δύναμη υπονόμευση των θεσμών ελευθερίας των κυρίαρχων κοινωνιών (δηλαδή, η υπονόμευση των κρατικών δομών που εξ ορισμού αποτελούν τον κύριο στόχο των αλληλένδετων ηγεμονικών, διεθνιστικών και κοσμοπολίτικων παραδοχών όλων των αποχρώσεων). Όσοι ενέχονται φανερώθηκαν και εκτέθηκαν παντοτινά και ανεπανόρθωτα. Οι πολιτικοί επιστήμονες είναι επιστημονικά ασυγχώρητοι εάν δεν διακρίνουν την κατάφωρη παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας και οι πολιτικοί ηγέτες που δεν την γνωρίζουν ή αμελούν να την επικαλεστούν επιδεικνύουν μεγάλη πολιτική ανευθυνότητα επειδή δεν την προτάσσουν για να στηρίξουν τα νόμιμα, θεμιτά και νομιμοποιημένα συμφέροντα της κοινωνίας που αντιπροσωπεύουν. Σε κάθε περίπτωση, εξ αντικειμένου, η πλειονότητα της μεγάλης μάζας των καλοπληρωμένων ειδικών του διεθνούς δικαίου, του συνταγματικού δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ευρωπαϊκού δικαίου στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν εκπλήρωσαν το δεοντολογικά υποχρεωτικό γι’ αυτούς έργο ακριβούς και αντικειμενικής αναζήτησης της επιστημονικής αλήθειας αναφορικά με το κρίσιμο αυτό ζήτημα που αφορά την ανθρώπινη ελευθερία, την περιφερειακή σταθερότητα και την διεθνή ειρήνη. Πολλοί σιώπησαν, αρκετοί προτίμησαν να επιδίδονται σε «επιτήδεια ουδέτερα αναμασήματα» άσχετων και ανούσιων ιδεών για «μεταεθνικούς κόσμους» των οποίων η Κύπρος θα αποτελούσε πειραματόζωο και άλλοι προσχώρησαν στο ολισθηρό πεδίο της πολιτικής προπαγάνδας και των ιδεολογικοπολιτικών εκλογικεύσεων υπέρ ενός εξ αντικειμένου διεθνοπολιτικά εγκληματικού και επιστημονικά διεστραμμένου σχεδίου αμιγούς νεοαποικιακής έμπνευσης.

Όσον αφορά το ευρωπαϊκό κεκτημένο πιο συγκεκριμένα, θα πρόσθετα με νόημα πως μια μεγάλη «στρατιά» «ειδικών για τα ευρωπαϊκά» δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην είσπραξη τεράστιων χρηματοδοτήσεων επιστημονικά ασήμαντων ζητημάτων και την χρήση βαρύγδουπων τίτλων ή την συχνότατη συμμετοχή σε πλουσιοπάροχα συνέδρια όπου αφθονούν οι πολυτέλειες αλλά σπανίζουν οι επιστημονικού χαρακτήρα αναλύσεις. Τα μέλη αυτής της «στρατιάς» που κινδυνεύει να γίνει πλέον συντεχνία, έχει επιστημονική, δεοντολογική και ηθική υποχρέωση να αναζητά διαρκώς, να θεμελιώνει και να δημοσιοποιεί την επιστημονική αλήθεια (τουλάχιστον αυτή που φαίνεται με γυμνό οφθαλμό).

Τα πιο πάνω εξηγούν πλήρως τα αίτια των ακατάσχετων εισροών πολιτικού ανορθολογισμού στον ελλαδικό, κυπριακό και ευρωπαϊκό δημόσιο διάλογο, κάτι που κάποιος θα πρέπει να είναι τυφλός για να μην το παρατηρήσει και εξαιρετικά κυνικός για να μην ανησυχήσει.

Η «Επιστημονική Επιτροπή για μια Ευρωπαϊκή λύση του κυπριακού», πέραν των οικείων αναλύσεων που ήδη δημοσιοποιήθηκαν, συνεργάστηκε με την προαναφερθείσα ομάδα διακεκριμένων επιστημόνων από την υπόλοιπη Ευρώπη, οι οποίοι, διασώζοντας έτσι την τιμή των ευρωπαίων ειδικών του διεθνούς και ευρωπαίου δικαίου μελέτησε το σχέδιο Αναν και τα κριτήρια που θα καθιστούσαν την λύση του κυπριακού συμβατή με το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο.

Το κείμενο της ομάδας αυτής δημοσιοποιείται, γεγονός που σημαίνει ότι δεν «ανήκει» μόνο στους ξένους καθηγητές και στην ολιγομελή ομάδα της ελληνικής επιστημονικής επιτροπής αλλά ότι επιπλέον αποτελεί επιστημονικό κεκτημένο στον χώρο των κοινωνικών επιστημών. Αποτελεί οπωσδήποτε κείμενο αναφοράς και βάση περαιτέρω ουσιαστικής συζήτησης για μια βιώσιμη λύση του κυπριακού ζητήματος. Οι πρώτες αντιδράσεις όλων των πολιτικών φορέων της Κύπρου μετά την επίσημη παρουσία του εκεί επιβεβαιώνουν αυτήν την εκτίμηση. Αναμένεται ότι πολλοί ακόμη ακαδημαϊκοί στα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης θα το συνυπογράψουν ή θα το στηρίξουν με αναφορές και περαιτέρω επεξεργασία των θεμάτων που θίγονται. Όσοι έλληνες ακαδημαϊκοί ή ελληνικής καταγωγής ακαδημαϊκοί του εξωτερικού επιθυμούν να το επιδοκιμάσουν μπορούν να αποστείλουν μήνυμα στην διεύθυνση «επιδοκιμάζω-συνυπογράφω την έκθεση της διεθνούς ομάδας ειδικών για μια ευρωπαϊκή λύση του κυπριακου» (κλικ για ανοιγμα ηλεκτρονικής επιστολής)  και θα διαβιβαστεί αρμοδίως. Επισημαίνεται ότι δεν πρόκειται για τις συνήθεις ιδεολογικού περιεχομένου λίστες υπογραφών που συχνά κυκλοφορούν στην Ελλάδα αλλά για καταγραφή της επιστημονικής συνηγορίας των ελλήνων ακαδημαϊκών που συμβολίζεται με δημόσια αποδοχή συγκεκριμένων επιστημονικών θέσεων για το υποχρεωτικό διεθνές κανονιστικό πλαίσιο, τις υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου, τις συμβάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο.

Τέλος, όσοι συμφωνούν με το επιστημονικό περιεχόμενο του κειμένου που επισυνάπτω, καλούνται να το δημοσιοποιήσουν ευρύτερα στις διευθύνσεις του ηλεκτρονικού τους ταχυδρομείου, στις οργανώσεις ή θεσμούς στους οποίους ανήκουν, σε προσωπικές ή άλλες ιστοσελίδες και σε άλλα μέσα επικοινωνίας.

Π. Ήφαιστος

2.9.2005

Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, Έδρα Jean Monnet για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ολοκλήρωση

International Relations-Strategic Studies. Jean Monnet Chair European Political Integration

Πάντειον Παν/τήμιον, ifestos@panteion.gr , info@ifestos.edu.gr , www.ifestos.edu.gr  210-8975385

By the International Expert Panel convened by the Committee for a European Solution in Cyprus.

Panayiotis Ifestos

[The full report of the panel]

-------------------------------

(for electronic texts click for and back to the title)

1. background information, 2. Political theory, power, causes of war and international rule of law. 3. The final report of the “International Expert Panel convened by the Committee for a European Solution in Cyprus”. 4. Call for endorsement of the report.

-------------------------------

The report entitled «A principled basis for a just and lasting Cyprus settlement in the light of International and European Law», attached herewith (two word files are attached, one in English and another in Greek), is the outcome of a collective endeavor which begun in 2004 after the rejection of the Anan plan by the majority of Cypriots and completed in early autumn 2005. This effort begun in the context of the deliberations of the “Scientific Committee for a European solution of the Cyprus question” created by the “Panhellenic Association for a European Solution of the Cyprus question”. The members of the “Scientific Committee” were Professor George Kassimatis who presided the deliberations, the professors of Panteion University Stelios Perrakis, Panayiotis Ifestos and Christodoulos Giallourides and Perikles Nearchou, former diplomatic adviser to the Prime Minister. Members of the “International Association for the protection of Human Rights in Cyprus” also cooperated with the Committee.

Eventually, the “Panhellenic Association for a European Solution of the Cyprus question” convened the “International Expert Panel” comprised of experts in International law, constitutional law, European law, international relations and political science. Their report was finalized in August 2005 and handed over to the leadership of the two communities, to the President of the Republic of Cyprus and to the leaders of the political parties in Cyprus. The report was presented publicly in press conference in Nicosia on September 1^st. It was also dispatched to the head of Governments of the EU, to the institutions of the EU and to many other potentially interested institutions in Europe.

At the outset, a primary objective was to confine the debates on the Cyprus question in scientific boundaries, thus excluding inputs of ideological, political, partisan and national or other value laden criteria. This could only be achieved if the Cyprus question is considered in terms of international and European rule of law, that is, in terms of mandatory-obligatory legal terms which if duly respected and fully implemented the Cyprus problem, it is believed, could be solved immediately and in the interests of all parties involved.

Given that elementary criteria of scientific objectivity are respected, a political scientist could easily define and delimit international and European rule of law. International and European rule of law is explicitly if not precisely recorded, inter alia, in international conventions, in the charters of the international institutions and in internal legal order of states. [«The rule of law in international law provides that all official activities must be undertaken in a way that is consistent with legal principles. It further means that legal processes must be established and respected in order for legal principles to operate effectively, so that, for example, the principle of due process is critical. As previously noted (paragraph 15), both the Council of Europe and the European Union are founded upon inter alia the principle of the rule of law. 26. There can be no international rule of law in a territory illegally occupied by a foreign power. Indeed, the fact that a member state of the European Union is prevented from exercising its sovereignty over part of its internationally recognised territory challenges the reality of the European rule of law itself». See para. 25,26 of the attached report]

Shortly stated, to the extend that almost all states entangled in the Cyprus question participate in numerous international organizations and signed various conventions whose clauses are incorporated as mandatory law in their internal judicial system, their governments are legally bounded in their behavior and decisions.

At this point, it is important to draw the borderline -unfortunately not always obvious for many- between the issues of international politics which are conditioned by the aforementioned mandatory-(strictly obligatory) international legal agreements and other issues which are directly influenced by power and the many causes of war so well described and explained by authors of the analysts of the traditional Paradigm such as Thucydides, Gilpin, Aron and Waltz. In fact, the former, that is, the obligatory-mandatory legal commitments of states at the international level constitute what one may define as “the acquisitions of humans’ political civilization at the international level” whilst the latter are -unfortunately- conditioned by power and the cause of war and are by and large the principal source of great human hardships. Some additional points as regards this important distinction are necessary.

Firstly, epistemologically speaking, it is a fact that many thinkers trained to be international politics “specialists” -and a great number of “invaders” of adjacent scientific fields- in the anarchically developing “scientific” field of “international relations”, often create a chaos of irrational political assessments springing from the overflowing of value laden “judgments” (pseudo-)scientifically disguised. In fact, the field could progress considerably if its specialists do not confuse what is obligatory in the involved states’ internal normative structures with other issues which are by and large influenced by interstate disagreements, by power politics and by the broader causes of war at the international level. Unless IR analysts comprehend fully the ontologically founded fundamental characteristics of the interstate system based on the principle of state sovereignty (and its corollary international anarchy) and the real nature of the causes of war, they are condemned to oscillate shakily and inconsistently between cosmopolitan nonsense, “idealistic” hegemonic rationalizations and sterile legalism. The publicly taken positions of many on the Anan plan reflect precisely this predominant pitiful state of affairs in the IR community of Greece (and certainly of the other scientific communities of Europe and elsewhere).

Secondly, though Cypriots themselves, mainland Greeks, mainland Turks and British leaders are all directly concerned by the Anan plan, its adventures during the period 2001-2005 are of broader significance. Its drafting and presentation exemplify the deficiencies of international organizations, highlight the fact that the causes of war are alive and actively undermining the foundations of the interstate system and explain the reasons of the difficulties to implement fully the rule of law in international relations.

Thirdly, the adventure of the Anan plan could prove the most appropriate case study as regards contemporary international relations, the state of the art of IR theory, the functioning of international institutions, the causes of war of the post-World War Two era and the “changes” in the post-Cold War era. It is certainly a severe testing ground of the state of affairs of contemporary political theory in Europe and elsewhere. Anan plan could prove the Waterloo of many political theorists if not of modern political theory itself, its proclaimed scientific ethics and its ability to explain the ontologically founded Paradigm of anarchy-sovereignty [Admirably described by Thucydides but still deprived of “political philosophy of international relations” and clear thinking as regards the dilemmas owing to the challenges of modern times, especially of the challenges of the societies’ ever deepening claim for political sovereignty (that is, the claim for national independence of those societies whose representatives respect rule of law in international relations)]. Lets be straight regarding this point: To the extend their writings were corrupted by value laden criteria resulting to an unacceptable bias in favor of the -legally and politically speaking-, monstrous Anan plan, the overwhelming majority of political scientists in Europe did not honor basic and elementary epistemic premises which could secure political theory’s compatibility with the acquisitions of human civilization at the international level. Many applauded the violation of international and European rule of law and co-advocated claims of some western powers which tend to reverse political civilization back to the colonial age. At the same time, many normatively -to my view owing to scientific-logical errors or political hypocrisy- “idealistically” claim to serve “Europe”, “human rights”, “international law”, “peace” etc. As Edward H. Carr substantiated long ago, the one or the other way they are in the service of disguised hegemonic claims.

The final report of the “International Expert Panel convened by the Committee for a European Solution in Cyprus” was indeed no easy task. I would like, however, to register the fact that my faith for scientific objectivity and the fundamentally ecumenical character of political science is strengthened. During the many scientific meetings that took place in 2004 and 2005 and to which I participated, it became clear that among political scientists engaged in the search of scientific truth, there is indeed a lot of common ground. Irrespective national, ideological, political or partisan criteria of the analysts when they attempt to describe interstate rule of law, it is indeed feasible to describe-define international normative structures as they were overtime agreed and established by the sovereign states. In fact, this was one more experience that strengthened my conviction that mandatory-obligatory normative structures at the international level could both provide a basis for productive international relations theory bridging the various branches of social sciences and a borderline of serious scientific as well as political debate on the problems owing to the cause of war. Certainly as it is stressed below, it could provide an ethical basis of IR analysis and political thinking.

The attached report of the International Experts panel, on purely objective grounds owing to the legal-political commitments the states themselves made in the past, provides a realistic orientation for a viable solution of the Cyprus question in a way that benefits all its inhabitants and serves peace and stability in the area.

[NB. In earlier writings -see for example my latest monograph < http://www.ifestos.edu.gr/7.htm >)- this author, inter alia, attempted to establish i) that the Paradigm of Sovereignty-Anarchy is ontologically founded, ii) that the societies’ claim for collective political sovereignty is the nearest equivalent to “freedom” in international relations, iii) that -as it is defined with precision by the fundamental principles of international law which are by their nature anti-hegemonic- the claim for political sovereignty-collective freedom, is an overarching criterion of interstate relations, ontologically founded and for that reason morally irrebuttable, iv) that if international rule of law is respected for all “peace loving societies-states” -as defined in the aforementioned study- their statehood is their “collective freedom institution” («θεσμός ελευθερίας»-“thesmos eleftherias”) and v) that full respect of international rule of law and international peace and stability could only advance if the causes of war are eliminated or substantially moderated. Basically, value free IR studies of Traditionalist analysts differs from IL analysis only to the extend the former examine and consider appropriately the existence of the causes of war in contemporary international politics. Last but not least, as regards the debates on analytical ethics and international morality, all analysts and politicians could very well take into the account the existence of an ontologically founded overarching basis, that is, ”international rule of law” as previously defined. Political sovereignty of peace loving states and its corollary “socially defined” international institutions (whose principal “mission” is the safeguard of the collective freedom of the sovereign societies) are the basis of both value free analysis whish is compatible to scientific ethics founded on interstate ontology. They also provide the ethical and political basis of peaceful resolution of international conflicts and peaceful interstate cooperation. Political sovereignty defined as collective freedom, in other words, is a sound value free ethical orientation in both IR analysis and interstate politics.]

Bilingual readers would notice that the English report and its Greek translation are identical. French and German language versions are under preparation. It is expected that many more specialists of international law, European law and international relations would add their names to the ones who finalized it and already signed it. Moreover, to the extend this report is the product of a collective effort and given that it is already published, it could be consider as an acquisition of political theory and as a reference text of everyone interested in the Cyprus question.

In fact a list of scholars is created for everyone wishing to publicly endorse its scientific content [endorsements could be sent electronically to the address (click) “I endorse the report A principled basis for a just and lasting Cyprus settlement in the light of International and European Law”> and it would be promptly appropriately forwarded]. At this point, may I make it clear that an endorsement of this kind has nothing to do with politically and ideologically loaded lists of heterogeneous signatories. Simply, it is an endorsement of the report’s scientific content by all scholars who would agree with the validation and substantiation it provides.

Lastly, everyone agreeing with its content and disposing an electronic list, could circulate the report or forward it for publishing in web pages or in other available media.

NB. The report is easily accessible (both in Greek and English if one visits the electronic address http://www.ifestos.edu.gr/32.htm < http://www.ifestos.edu.gr/20.htm >