Την 24 Απριλίου 2004 με τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος στην Κύπρο δεν κρίνεται μόνο η πορεία όλων των εθνικών μας θεμάτων, αλλά κρίνεται και το δικαίωμα των λαών να αποφασίζουν για τις τύχες τους, σε μια εποχή όπου η νέα τάξη πραγμάτων επιβάλλει ένα καθεστώς σε παγκόσμια κλίμακα που ουσιαστικά υπονομεύει το δικαιώματα των λαών να ζήσουν και να αποφασίζουν μόνοι τους για τις τύχες τους σεβόμενοι τις ιδιαιτερότητες και τα δικαιώματα των μειονοτήτων μέσα στα πλαίσια των αρχών των Διεθνών Οργανισμών και του Διεθνούς Δικαίου και όχι μέσα στα πλαίσια σκόπιμων αποφάσεων των Διεθνών Οργανισμών που ουσιαστικά υπηρετούν την κυρίαρχη άποψη της μοναδικής πλέον υπερδύναμης.

Δυστυχώς αυτή η κατάσταση βρίσκει στηρίγματα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία χωρίς ενιαία εξωτερική πολιτική υιοθετώντας τη χωρίς θεωρητική και αξιακή θεμελίωση «ιδεολογία» της παγκοσμιοποίησης ουσιαστικά απαξιώνει ουμανιστικά και πολιτισμικά ανθρωποκεντρικά πρότυπα χάριν επιβολής μιας πορείας της ανθρωπότητας, που στοχεύει στην επιβολή των αρχών του κέρδους και της απαξίας που ουσιαστικά τείνει να επιβάλλει μια ιδιότυπη ομηρία στους λαούς, με ότι αυτό συνεπάγεται για την δημοκρατία και το δικαίωμα για ανεξαρτησία και αυτοδύναμη οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και τις προκλήσεις απέναντι στην αξιοπρέπεια μας και τα δικαιώματά μας η ένοχη σιωπή ή η μη τοποθέτηση απέναντι στο Κυπριακό πρόβλημα αποτελεί ολίσθημα και ενέργεια που ουσιαστικά συμβάλει στην επιβολή απόψεων που υπονομεύουν όχι γενικά και αόριστα τον αγώνα για μια κοινωνία δικαίου αλλά το δικαίωμά μας να ζήσουμε, να διεκδικούμε και να εκφράζουμε τις ανησυχίες μας και τα οράματα μας.

Έτσι ανεξάρτητα από το ποια είναι η ιδιαίτερη άποψη του καθενός για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος δεν μπορεί:

· Να γίνουν αποδεκτοί διεθνείς και όχι μόνο εκβιασμοί για αποδοχή λύσεων που δεν είναι αποδεκτοί από τον Κυπριακό Λαό και ουσιαστικά επιδιώκουν τον ευνουχισμό της διαδικασίας του δημοψηφίσματος, επειδή προδιαγράφεται αποτέλεσμα μη αρεστό από αυτούς που επιδιώκουν να εντάξουν την πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσα στην σφαίρα των γεωπολιτικών και οικονομικών τους συμφερόντων.

· Να θεωρηθούν στην Ελλάδα και Κύπρο επιβλητέες απόψεις κομματικών ηγεσιών, οι οποίες ξεκομμένες τόσο από την κομματική τους βάση όσο και από την πλειοψηφούσα άποψη των λαών, θεωρούν ως «εθνικά συμφέρουσες» απόψεις όχι αυτές που πείθουν τους λαούς αλλά αυτές που επιδιώκουν να επιβάλλουν και που εκφράζουν, με επιείκεια, τις ιδιαίτερες απόψεις τους και αυτές των συνομιλητών τους. Οι ηγεσίες που εμπνέουν και καθοδηγούν είναι αυτές που πείθουν τους λαούς και μετουσιώνουν την πολιτική σε λαϊκή συμμετοχική παρέμβαση και όχι αυτές που προφητεύουν ότι η μη αποδοχή των απόψεων τους θα επιφέρει μελλοντικές συνέπειες για τις οποίες υπεύθυνοι θα είναι οι λαοί που δεν αποδέχθηκαν τις απόψεις που αυτοί αυθεντικά και άκριτα εκφράζουν. Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι ηγεσίες οφείλουν να διερμηνεύσουν τις λαϊκές προσδοκίες και να δημιουργήσουν τους όρους εκείνους που θα υλοποιήσουν τα συμφέροντα του λαού τους, όπως αυτά διατυπώνονταν τα τελευταία τριάντα χρόνια και για τα οποία ήταν αλληλέγγυοι και τώρα για λόγους που προφανώς έχουν τη βάση τους σε δικούς τους, με «επιείκεια», ατυχείς χειρισμούς αποκηρύσσουν χωρίς τουλάχιστον να αισθάνονται την ανάγκη της όποιας αυτοκριτικής ή εξήγησης. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που στην Ελλάδα, αν και οι πρόσφατες εκλογές έγιναν με πρόσχημα το Κυπριακό Πρόβλημα, ουδέποτε συζήτησαν, εξήγησαν ή ζήτησαν από τον Ελληνικό Λαό την εξουσιοδότησή του για τις μετεκλογικές ενέργειές τους.

 

Αλλά πέραν από τις σκέψεις αυτές επί των γενικών πτυχών του θέματος, σαν πολίτης ζητώ πειστικές εξηγήσεις γιατί θα πρέπει να υιοθετήσω λύσεις που:

· Αντικαθιστούν την Κυπριακή Δημοκρατία με μια κρατική οντότητα που σαν τέτοια έχει γίνει αποδεκτή από την Ευρωπαϊκή Ένωση με ένα κρατικό μόρφωμα που δεν έχει πρότυπο σε παγκόσμιο επίπεδο τόσο από τη νομική του πλευρά όσο και από τη θεωρητική επιστημονική γνώση που υπάρχει διεθνώς για τις κρατικές οντότητες.

· Επιδιώκουν να παρακάμψουν το Κοινοτικό Κεκτημένο με το οποίο η ενιαία Κυπριακή Δημοκρατία εντάσσεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την υιοθέτηση ενός νομικού πλαισίου απαράδεκτου για την Κυπριακή Δημοκρατία που επιδιώκεται να επιβληθεί μια βδομάδα πριν την αποφασισμένη και δεσμευτική ένταξη του συνόλου της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως το συμπληρωματικό Κοινοτικό Δίκαιο.

· Απεμπολούν το δικαίωμα της ελεύθερης και χωρίς όρους διακίνησης και εγκατάστασης των πολιτών σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το δικαίωμα της έκφρασης δια της ψήφου έστω και στην ελληνοκυπριακή μειοψηφία, ενώ υιοθετούν απόψεις που αν δεν επικρατεί η άποψη της τουρκοκυπριακής πλευράς τότε τίποτα δεν μπορεί να αποφασιστεί από το Κρατικό Μόρφωμα που προβλέπεται από το σχέδιο Ανάν.

· Αντικαθιστούν την Κυβέρνηση και τα όργανα διοίκησης της Κυπριακής Δημοκρατίας που πρέπει να αποφασίζουν για τις τύχες του Κυπριακού Λαού από ένα «Διοικητικό Συμβούλιο» που ορίζει η Διεθνής Κοινότητα που αντιστρατεύεται κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και ευνουχίζει την όποια κρατική υπόσταση

· Όλες οι προβλεπόμενες παροχές και ρυθμίσεις προς την Τουρκοκυπριακή Κοινότητα δίνονται την επομένη της υιοθέτησης του σχεδίου Ανάν , ενώ τα όσα προβλέπονται για την Ελληνοκυπριακή Κοινότητα παραπέμπονται στο μέλλον με ένα χρονοδιάγραμμα για το οποίο κανένας δεν εγγυάται την εφαρμογή του.

· Αποδέχονται την μη επιστροφή όλων των προσφύγων στις περιοχές τους, ενώ ουσιαστικά επιτρέπουν την παραμονή όλων των εποίκων στην Τουρκοκυπριακή ζώνη.. Αληθεύει ότι δεν θεωρούνται έποικοι από το σχέδιο Ανάν οι ευρισκόμενες στο ψευδοκράτος μεταφερόμενες εθνότητες Κουρδικής, Βουλγαρικής ή άλλης προέλευσης;

· Δεν αποδέχονται την επιστροφή των περιουσιών σε όλους τους Ελληνοκύπριους και την παροχή αποζημιώσεων στους Τουρκοκύπριους ως τη συμβιβαστική λύση για την ενοποίηση του νησιού

· Αποδέχονται ουσιαστικά την πληρωμή των αποζημιώσεων των Ελληνοκυπρίων από την Ελληνοκυπριακή πλευρά και με τρόπο που ουσιαστικά παραπέμπει σε βάθος εικοσαετίας αναφορικά με τα 2/3 της αξίας τους.

· Αποδέχονται ουσιαστικά τη μη δυνατότητα εγκατάστασης και των προβλεπόμενων ποσοστών των προσφύγων από το σχέδιο Ανάν αφού αριθμητικά θα είναι αδύνατη η παραμονή τους εξαιτίας των δυσκολιών δημιουργίας υποδομών [σχολείων που να μη μπορούν να λειτουργούν λόγω έλλειψης επαρκούς αριθμού μαθητών κλπ]

· Απεμπολούν το δικαίωμα της ελεύθερης άσκησης του επαγγέλματος σε ελληνοκύπριους στην Τουρκοκυπριακή πλευρά αφού κάποιος ελληνοκύπριος για να εργασθεί θα πρέπει να πάρει την υπηκοότητα άλλου ευρωπαϊκού κράτους προκειμένου να εφαρμοσθεί το κοινοτικό κεκτημένο στην Τουρκοκυπριακή πλευρά.

 

Προκειμένου να μου επιβληθούν οι απόψεις όσων ενστερνίζονται την υιοθέτηση του σχεδίου Ανάν μου θέτουν διλήμματα ή παραποιούν πραγματικά γεγονότα όπως:

· Δεν μου εξηγούν γιατί ουδέποτε διαφώνησαν στο Εθνικό Συμβούλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας με την άποψη ότι η όποια έκδοση του σχεδίου Ανάν θεωρούνταν μη αποδεκτή για τα ελληνικά συμφέροντα και το μόνο που υιοθετήθηκε ήταν η άποψη ότι αυτό αποτελεί κείμενο προς διαπραγμάτευση και όχι προς αποδοχή ως έχει.

· Δεν αναφέρουν ότι η μορφή της δικοινοτικής, διζωνικής συνομοσπονδίας που τώρα υιοθετείται δεν ήταν αυτή που ο Μακάριος είχε αποδεχθεί και η οποία προέβλεπε τη δυνατότητα οι Τουρκοκύπριοι να αποτελούν την πλειοψηφία στην Τουρκοκυπριακή πλευρά εφόσον όμως οι ίδιοι το επιθυμούσαν.

· Δεν μου εξηγούν γιατί αποδέχονται τους ισχυρισμούς της Τουρκικής πλευράς ότι αν δεν ισχύσουν οι προβλέψεις του σχεδίου Ανάν τότε το Τουρκοκυπριακό Τμήμα σε 10 χρόνια θα καταληφθεί από τους Ελληνοκύπριους. Δεν υπάρχει κάποιος να τους πει ότι η φιλοσοφία του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου είναι η ελεύθερη διακίνηση όλων των ευρωπαίων πολιτών και αν θέλουν να υιοθετήσουν τέτοιες τριτοκοσμικές λογικές τότε ποτέ δεν πρόκειται να αποδεχθούμε την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας γιατί τότε θα υπάρχει το ενδεχόμενο 15.000.000 Τούρκοι Ευρωπαίοι πολίτες που θα έχουν το δικαίωμα και τη δυνατότητα να εγκατασταθούν στην Ελλάδα να την καταλάβουν!! Ας τους πει κάποιος να είμαστε σοβαροί.

· Εκβιάζουν αναφέροντας το επιχείρημα της τελευταίας ευκαιρίας. Ποτέ στην πορεία των λαών δεν υπάρχει τελευταία ευκαιρία. Μήπως με τον τρόπο αυτό αποκρύπτουν τις δυνατότητες που δίνονται στην Κυπριακή Δημοκρατία και στην Ελλάδα, ως μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να επιβάλλουν την εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου ως απαραίτητης προϋπόθεσης για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Μήπως η ιδιότητα του μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης επειδή εντάσσει την Κυπριακή Δημοκρατία στη διαδικασία ισότιμης διεκδίκησης και συνδιαμόρφωσης της ευρωπαϊκής πολιτικής και επειδή αυτό είναι εκ των προτέρων γνωστόν επιδιώκεται να ανατραπεί με την αποδοχή του σχεδίου Ανάν προκειμένου αυτό να αποτελέσει πρόσθετο ευρωπαϊκό κεκτημένο και να αποδυναμώσει, με την υπογραφή της Κυπριακής Δημοκρατίας, τις κεκτημένες με την Ευρωπαϊκή της ένταξη προνομίες που το ευρωπαϊκό κεκτημένο προσφέρει;

· Με αποπροσανατολίζουν λέγοντας ότι υπάρχει κίνδυνος η Ευρωπαϊκή Ένωση να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος του Ντενκτάς αν απορριφθεί το σχέδιο Άναν. Μα είναι δυνατόν να γίνει αυτό αφού η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναγνωρίσει ως κράτος μέλος της το σύνολο της Κυπριακής Δημοκρατίας; Υπάρχει το ενδεχόμενο αυτό να γίνει από τρίτα κράτη ή και τις ΗΠΑ. Τότε θα πρέπει να ξεκαθαρισθεί ότι επειδή υπάρχει και αξιοπρέπεια στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας ότι ουδέποτε θα υιοθετηθεί όχι μόνο η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας πολύ δε περισσότερο η ένταξή της στης Ευρωπαϊκή Ένωση

· Μήπως γίνεται προσπάθεια να παραβλεφθεί η απόπειρα δημιουργίας πριν την οριστική και αμετάκλητη είσοδο της Κυπριακής Δημοκρατίας την 1η Μαϊου 2004 στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενός μη βιώσιμου προτεκτοράτου προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα κατά πρώτον των ΗΠΑ και των Άγγλων και κατά δεύτερον της Τουρκίας στην περιοχή.

 

Για όλους αυτούς τους λόγους και όχι μόνο μια ξεκάθαρη, όχι απλά υπερήφανη αλλά και ρεαλιστική ελληνική εξωτερική πολιτική θα έπρεπε:

· Να μην είχε αποσυνδέσει το Κυπριακό ζήτημα από την πορεία των ευρύτερων ελληνοτουρκικών σχέσεων

· Να είχε ξεκαθαρίσει προς κάθε πλευρά ότι η ευρωπαϊκή πορεία και ένταξη της Τουρκίας περνά μέσα από την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος

· Να είχε κάνει ανοίγματα στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα για ισότιμη συμμετοχή σε όλες τις δραστηριότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και απόδοση οικονομικών διευκολύνσεων προκειμένου να επανακτήσουν το χαμένο έδαφος που η εισβολή και κατοχή τους οδήγησε.

· Να μην ζητούσε φραστικές εγγυήσεις για την εφαρμογή της όποιας συμφωνίας από τη διεθνή κοινότητα, αλλά να απαιτούσε ως εγγυήσεις την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, των μέχρι τώρα αποφάσεων των διεθνών οργανισμών και του συνόλου του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.

· Να είχε κινητοποιήσει τη Παγκόσμια Κοινότητα του Ελληνισμού. Αλήθεια τι πρέπει να συμβεί για να συγκληθεί το Εθνικό Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού και να κινητοποιηθεί σε ολόκληρη την υφήλιο, με δεδομένη την αρνητική θέση των αποδήμων στο σχέδιο Ανάν

 

Αυτή η περήφανη, αξιοπρεπής και αυτονόητη ελληνική στάση θα:

· Εξασφάλιζε την αναγκαία εθνική ενότητα σε Ελλάδα και Κύπρο

· Απέτρεπε τη διάσταση απόψεων μεταξύ των λαών Ελλάδας και Κύπρου από τις ξεπερασμένες και εξωπραγματικές θέσεις της πλειοψηφίας των πολιτικών ηγεσιών

· Αποτελούσε ισχυρό διαπραγματευτικό μέσο για την μετά το δημοψήφισμα εποχή

 

Σε αυτή την κομβική στιγμή για την πορεία των εθνικών μας θεμάτων θα περίμενα μια έντονη κινητικότητα στο χώρο των συλλογικών εκφράσεων του επιστημονικού κόσμου που είναι οι επιστημονικοί φορείς, στο χώρο των συνδικάτων, στο χώρο της διανόησης , στο χώρο των πανεπιστημίων που δυστυχώς δεν υπάρχει

Η σιωπή δεν μπορεί να αποτελεί το άλλοθι για επιβολή απόψεων που οδηγούν σε αδιέξοδες καταστάσεις τα εθνικά μας θέματα.

Η μη τοποθέτηση δεν μπορεί να είναι το άλλοθι επειδή υπάρχει ήδη μια διαμορφωμένη πλειοψηφία στην ελληνική κοινότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην κοινή γνώμη της Ελλάδας

.

Η διαφαινόμενη επικράτηση του ΟΧΙ με καθαρή πλειοψηφία πρέπει να προσεγγίζει ποσοστά που δεν θα επιδέχονται διευκρινιστικών ερμηνειών αποτελεί την μόνη εγγύηση για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος για το σύνολο του Κυπριακού Λαού και παράγοντα που ισχυροποιεί τη διαπραγματευτική μας θέση για όλα τα εκκρεμή εθνικά μας ζητήματα.

Αφιέρωμα στο Σχέδιο Ανάν του ηλεκτρονικού περιοδικού Αντίβαρο

http://www.oxistosxedioanan.com

http://www.antibaro.gr