Μία αγωνία

Λαμπρινή Θωμά, 15.4.2004

 

Μία αγωνία έχω αυτές τις μέρες. Μία μόνη. Μήπως, μες σε αυτό τον ορυμαγδό της επικαιρότητας, χαθεί η ψυχή μας. Των Ελλαδιτών, εννοώ. Μήπως χαθεί και δε φτάσει σαν κύμα στο νησί. Μήπως οι αδελφοί της Κύπρου δεν καταλάβουν πως είμαστε δίπλα τους, ταπεινοί, ικέτες, ζητούμε να συνεχίσουν να κρατούν εκείνοι τη σημαία της Ρωμιοσύνης, της ατόφιας Ρωμιοσύνης του Σεφέρη. Φοβούμαι μήπως δε γνωρίζουν πως, σε αντίθεση με πολλούς πολιτικούς, οι απλοί, το σφάγιον κρέας της Ρωμιοσύνης, εμείς, οι έσχατοι αδελφοί τους, ξέρουμε πως ο ένας κι έκαστος τους είναι ήρωας του Γένους, γιατί ετάχθη να κατοικεί εκείνο τον τόπο που παραμένει ακόμη, όπως προφητικά είχε πει ο Καζαντζάκης, "μοιρόγραφτο κέντρο όπου παίζεται η ηθική αξία του σημερινού ανθρώπου". Φοβούμαι μήπως οι καλοζωισμένοι εμείς, των Prada και των Armani, των ακριβών αυτοκινήτων και της υψηλής εστίασης, φοβούμαι μήπως οι τυραγνισμένοι εμείς, των δυτικών προαστίων, της ανεργίας, των φτηνών γερμανικών σουπερ μάρκετ, δεν είμαστε αρκετοί πια να κρατήσουμε το φως της Ανάστασης, κι είναι οι δικές τους καρδιές η τελευταία μας ελπίδα να Αναστηθούμε.

Δεν είναι το "όχι" ή το "ναι" εκεί που τρομάζω. Ψάχνω τις λέξεις, όχι για να προτείνω ή αντιμετωπίσω επιχειρήματα, μα για να πω το αυτονόητο: είμαστε εκεί, με δάκρυα στα μάτια, τώρα που μας διδάσκετε πως να είμαστε Ρωμιοσύνη, πώς να είμαστε άνθρωποι. Είμαστε εκεί. Η μάνα που θυμάται πως κατέβαινε με την μπλε ποδιά της στα συλλαλητήρια, που λέει και ξαναλέει «η Κύπρος μας», όχι για την Ένωση, πια, μα για τους αδελφούς. Ο πατέρας, που ήταν έτοιμος κάποτε να πολεμήσει μα δεν τον άφησαν. Ο εγγονός, που βουρκώνει με τα δάκρυα του παππού και μαθαίνει πως "εμείς στην πατρίδα ποτέ δεν αρνηθήκαμε το αίμα μας". Ο αδελφός, η σαρξ εκ της σαρκός σας. Σε όλα τα σπίτια, όπου αναπνέει Ελλάδα. Στην πατρίδα, όχι το ιδεολόγημα που λέγεται κράτος. Είμαστε εκεί. Δεν είμαστε εξουσία, δεν είμαστε κανάλια, δεν είμαστε δορυφόροι, ασύρματες γραμμές. Είμαστε οι έσχατοι. Οι πολλοί. Κι είμαστε εκεί.

 


Αφιέρωμα στο Σχέδιο Ανάν του ηλεκτρονικού περιοδικού Αντίβαρο

http://www.oxistosxedioanan.com

http://www.antibaro.gr