Όταν μια ενέργεια προκαλεί το κοινό περί δικαίου ή περί Δημοκρατίας αίσθημα ενός πολίτη, μιας ομάδας, ενός λαού, δεν κάνει εξαιρέσεις. Τους πειράζει όλους. Πόσο μάλλον πιο έντονα διαταράσσει τα αισθήματα αυτά, όταν όχι μόνο προκαλεί αλλά και ωμά επιχειρεί να βιάσει, ασελγώντας επί του ψυχικού και πνευματικού σώματος ενός λαού. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μαρτυρικό λαό, όπως οι Κύπριοι. Αυτά ακριβώς κάνει ο Γ. Γ. μετά των άλλων φίλων όλο αυτό το διάστημα, που το ονόμασα «εφιάλτης ΙΙ» γιατί υπήρξε και «εφιάλτης Ι» την περίοδο της Κοπεγχάγης.

Ακόμη και σήμερα, τέσσερις μέρες πριν το δημοψήφισμα, και παρόλο που συμφωνήθηκε από πολύ πριν να υπάρξει στις 28 Απριλίου νέα συνεδρίαση του Σ. Α. , προκειμένου να μη θεωρηθεί ότι προτίθεται να επηρεάσει το φρόνημα και την ετυμηγορία των Κυπρίων πολιτών, επανέρχεται, ο Γ. Γ. και επιμένει να ζητά από τα μέλη του ίδιου συμβουλίου την αποδοχή της θεμελιώδους συμφωνίας που με τη σειρά της, αποτελεί μέρος του σχεδίου και κυρίως του σχεδιασμού. Κάτι που πέραν των άλλων αποτελεί ευθεία ανάμιξη στα εσωτερικά κράτους μέλους του Οργανισμού. Δεν μπορώ να καταλάβω προς τι αυτή η επιμονή. Τι κρύβεται πίσω της. Δεν ξέρω γιατί μου θύμισε την τροπολογία του Καρά. Την πρεμούρα ντε και καλά να προσυπογραφεί και να περάσει. Ποια όπλα και ποια περίστροφα και ποιο άρθρο 7. Το πρόβλημα είναι να προσυπογράψουν την αιτιολογική έκθεση του σχεδίου οι χώρες μέλη του Σ. Α.

2. Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΤΤΙΛΑΣ ΟΛΩΝ

Φαίνεται ότι μετά τα δημοψηφίσματα θα μείνει έκθετος, όταν μια λύση που τη συζητούσε επί τόσο καιρό κατέληξε στο καλάθι των αχρήστων ψηφοδελτίων εκ των οποίων άλλωστε η μεγάλη πλειοψηφία τους είναι ναι. Λέω μήπως τότε του ζητηθούν εξηγήσεις και ακούσει τις δικαιολογημένες παρατηρήσεις, γιατί έκανε όσα έκανε. Τα έγραψα αυτά από καιρό ότι είναι ενδεχόμενο να συμβούν. Γι αυτό με τις σπασμωδικές αυτές κινήσεις επιχειρεί να υφαρπάσει τις υπογραφές των χωρών μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. Γι αυτό δεν αποκλείεται να πάει η βαλίτσα και πιο μακριά. Μέχρι την 21η Απριλίου 2004. Ανήμερα της επετείου του πραξικοπήματος που υπήρξε ο πρόδρομος του Αττίλα, να υπάρξει και νέο. Πρόδρομος της επόμενης εισβολής από έναν νέο Αττίλα αν όχι χειρότερο από τους προηγούμενους. Θεσμικό, νομικό και κυρίως διαλυτικό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ας μην επεκταθούμε τώρα στον διακυβερνητικό. Γιατί και τέτοιος υπάρχει. Το καθ ύψος κράτος. Οι υπερατλαντικοί κατήδες.

Υπάρχει ένα τελευταίο που μόνο ως προϊόν άρρωστων μυαλών μπορεί να εννοηθεί. Να μη συμφωνήσουν, ως αναμένεται άλλωστε, τα μέλη του Σ. Α. μέχρι τις 21 Απριλίου, να γίνει κανονικά, δηλαδή στις 28 του μήνα, όπως έχει συμφωνηθεί, αλλά να έχουν εκ των προτέρων προχωρήσει ήδη σε πραξικοπηματική αναβολή των δημοψηφισμάτων, για την επομένη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Δηλαδή για τις 29 Απριλίου. Δεν θα διστάσουν να το βάλουν σε εφαρμογή αν δουν ότι υπάρχει περίπτωση να κάνουν έστω και τότε πίσω οι χώρες μέλη του Σ. Α. που αν μη τι άλλο μέχρι σήμερα απέδειξαν ότι σέβονται τους διεθνείς αυτούς θεσμούς στους οποίους συμμετέχουν όπως επίσης σε εκτελεστικά τους όργανα. Όταν άλλοι, ολόκληρο Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, τον εκλαμβάνουν ότι υπάρχει προκειμένου να τους χρησιμεύει ως παραμάγαζο.

Μπορεί η λέξη «κοινό» να μη λέει πολλά πράγματα σήμερα αλλά λίγο να ξαναδεί κανείς την ιστορία και τη διαδρομή της, το πρώτο που θα κάνει είναι να υποκλιθεί. Γιατί είναι η ίδια η ιστορία της Δημοκρατίας. Ο Δήμος. Η Πόλη. Οι άνδρες. Αυτό διδάσκει η Ελληνική γραμματεία. Το κοινόν Απειρωτάν, Θρακών, Μακεδόνων, Κρητών, Θετταλών, Κυπρίων, Λακεδαιμονίων κλπ. Πολλά άλλα Κοινά. Άλλο τώρα αν «πόλις» ονομάζουν κάποιοι τα δίκτυα μετά των γκρίζων λύκων, που τα έβαλαν αυτές τις ημέρες να συνεδριάσουν να βάλουν το λιθαράκι τους στο ναι. Μιλώ για την τριχρωμία της Θρακικής αυτοδιοίκησης Β΄ βαθμού. Το Θρακικό τρικολόρ που τη μοναδική σχέση που έχει με τη Γαλλία είναι τα la Cost Ανδριανούπολης. Αυτοί και αν δεν συμπαρίστανται στην Κύπρο. Με τέσσερα χέρια στη γείτονα. Άλλωστε τι βλέπουν στην Αθήνα, τι θα κάνουν εδώ. Από δω κατάγεται ο Στέντωρ. Όπως ο Πολυμήστωρ. Ίσως είπαν τι Πολυμήστωρας, τι πολυμάστορας. Σιγά μη τους ένοιαζε ο Ρήσος. Ερχόμενοι δια μιας στο σήμερα, οφείλουμε να τους ρωτήσουμε: Δεν μπορούσατε να συνεδριάσετε άλλη στιγμή; Είχατε όλο τον καιρό. Γιατί τώρα;

5. Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟΥ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑΙ

Το κοινό περί δικαίου αίσθημα υπάρχει σε όλους. Δεν το έχουν περισσότερο ή λιγότερο κάποιοι και ας είναι πεφωτισμένοι. Τόσο οι υπέρ του ναι, όσο οι υπέρ του όχι. Καλή είναι η καρτερικότητα, η ηπιότητα, η μετριοπάθεια, το μέτρο. Όμως εδώ οι κινήσεις, του από το κουμάσι της Γκάνα ορμώμενου Γενικού Γραμματέα, τη υποδείξει βέβαια των γνωστών θετών μητέρων πατρίδων του, υπερβαίνουν κάθε όριο. Θα αναγκάσουν να στραφούν προς το όχι, και οι πιο σκληροί υπερασπιστές του ναι. Όποιος σέβεται αρχές και αξίες, οφείλει να σέβεται επίσης τον αντίπαλο του. Δεν μπορεί να υπάρχει δίκαιο στον πόλεμο και να απουσιάζει από την ειρήνη και τη Δημοκρατία. Δεν έχει κανένα πολιτικό ή θεσμικό δικαίωμα, ιδιαίτερα όταν είναι διαπιστευμένος όλων των εθνών του πλανήτη, να εκβιάζει απροκάλυπτα τη λαϊκή συνείδηση κατά συρροή. Να προκαλεί και να απειλεί αδίστακτα. Σε όλα τα μήκη τα πλάτη και τα ύψη. Ειδικά για τα τελευταία. Υπόγεια., ισόγεια μέχρι και μέσα από την Αίθουσα συνεδριάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. και τους θεσμούς της ίδιας της Γηραιάς Ηπείρου.

Δεν μπορεί όμως και η υπόλοιπη διεθνής κοινότητα να σιγεί. Ιδιαίτερα οι συγγενείς του υπό βιασμό και απειλές θύματος. Η πολιτική Αθήνα. Δεν ήθελα να δικαιωθώ από την Στεντόρεια στάση της, όπως της έγραψα. Αλλά δεν πέρασαν δέκα ώρες και η εκκωφαντική σιγή της αυτό κάνει. Εν ονόματι όμως του κοινού, πέραν του όχι και του ναι ή του ναι και του όχι, οι πολίτες χρειάζεται, αφού εκφράσουν την υποστήριξή τους στον χειμαζόμενο από εχθρούς και φίλους Κυπριακό Ελληνισμό, να πουν stop στον διεθνή παράγοντα. Στο Γ. Γ. και τον κάθε Γ. Γ. Ο αντίπαλος του όχι δεν είναι το ναι. Είναι η απειλή σε βάρος αμφότερων.

6. ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αν το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου βγάλει ναι, η πρώτη κίνηση που οφείλει με βάση την ηθική και τη λογική να γίνει, είναι η παραίτηση του Τάσου από Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόκειται για σαφή αποδοκιμασία από το εκλογικό σώμα. Οφείλει εκείνος να αναλάβει την συλλογική ευθύνη. Όμως ούτως ή άλλως θα την πάρει. Αρκούν άλλωστε τα δώρα της πολιτικής. Εδώ δεν λένε αγαθή τύχη. Λένε αρίστη. Αριστότατη. Γιατί προτού χρειαστεί να απολογηθεί στο λαό και στην ιστορία, όπως τόνισε, εκείνη πήγε και τον βρήκε. Την συνόδευε μια φίλη της. Η πολιτική. Θέλω να πω ότι και να φύγει, η ιστορία τον πέρασε στα κατάστιχά της.

Αντίθετα αν βγει όχι, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ισχύσουν ανάλογα στα λεγόμενα ανώτατα κλιμάκια της άλλης πολιτικής τάξης της νήσου. Συνέβαλαν όλοι στην αξιοπρέπεια της Ελβετίας. Όλοι μηδενός εξαιρουμένου. Δεν ενδιαφέρουν οι μεταξύ τους έριδες. Τις πνίγει άλλωστε το μεγάλο κύμα της επερχόμενης επετείου. Η κυοφορία, ο επικείμενος τοκετός της. Το επιβάλει η αναγκαία συμβολή όλων στο νέο αναπτυξιακό πέταγμα της Μεγαλονήσου. Ανήκει στις περιπτώσεις που συζητά κανείς την οικουμενικότητα της διακυβέρνησης. Ας μη πάμε όμως για την ώρα άλλο προς τα εκεί. Όπως και δεν χρειάζεται να πούμε οτιδήποτε για

ανάληψη ευθυνών εδώ, και για την σχέση της παραίτησης με τη διάψευση μιας πολιτικής θέσης. Η έγερση ζητήματος παραίτησης εδώ μόνο ως απειλή εξυφαίνεται και ως εκβιασμός από πρόσωπα γνωστά για το βίο τους, πρόσφατα απελθόντα από ύπατα αξιώματα. Η σύγκρισή τους με τη στάση του Κύπρου Προέδρου είναι νύχτα με την ημέρα.

Αυτό που χρειάζεται να γίνει αν βγει το όχι είναι να παραιτηθεί ο Γ. Γ. Όχι τόσο επειδή η ετυμηγορία απορρίπτει το σχέδιο του, όσο και αν ως λόγος φτάνει και περισσεύει. Ούτε επειδή αποκαλύφθηκε ο όλος αρχιτεκτονικός σχεδιασμός που υπηρετούσε. Αλλά επειδή οι πράξεις του, ιδιαίτερα εκείνες του τελευταίου διαστήματος, δεν συνάδουν με τίποτε προς το σεβαστό από όλους τους πολίτες του κόσμου, θεσμικό αξίωμα του Γ. Γ. που σήμερα έχει καταρρακωθεί. Δεν μπορεί το Σάββατο να γίνονται εκλογές, και την προτεραία να γίνονται όσα γίνονται. Αν ήμουν Αν Αν θα είχα παραιτηθεί παλαιόθεν. Λέω αν, γιατί ποτέ ένας λογικός και Δημοκρατικός άνθρωπος δεν μπορεί να μετέρχεται παρόμοιων μεθόδων.

Ας μη σπεύσουν κάποιοι να μας καταλογίσουν αποπροσανατολισμό. Ότι αντί για το γάιδαρο, βαράμε το σαμάρι. Έχουμε να τους πούμε ότι κάνουν μεγάλο λάθος. Και αν ακόμη θεωρηθεί ότι αποτελεί αποδιοπομπαίο τράγο, πέραν του ότι τον δικό του εφιάλτη, έζησε επί δυο περίπου έτη ο Ελληνισμός, υπάρχει και κάτι γραμματολογικό. Η λέξη βγαίνει από το «από» τον «Δία» και το «πέμπω». Με άλλα λόγια είναι η σπονδή στον Δία, άρα στον Όλυμπο, για την αποτροπή και άλλων επικείμενων κακών. Η μεγάλη αυτή ηθική και πολιτική ήττα τότε δεν πιάνεται. Γιατί δεν θα επιστρέψουν. Η Μεγαλόνησος θα αναζητήσει την ίασή της, όπως είπα, σε European Hospital.

Οφείλονται δυο μόνο λόγια για το μότο. Εν προκειμένω για τους παραφρασμένους -ίσως δεν διαφωνούσε με αυτό ο Νίκος Γκάτσος- στίχους του. Μπήκε η λέξη «αυλάκια» αντί για τη «φλούδα» γιατί εννοείται ότι το ένα αυλάκι είναι το γνωστό, το θαλάσσιο Ελλαδικό, ανάμεσα στη Ρούμελη και την Πελοπόννησο. Το άλλο όμως είναι τεράστιο. Ολόκληρη θάλασσα. Μια θαλάσσια πολιτική γεωοικονομία, από τις πιο πλούσιες της γης. Ελληνική, Μεσογειακή, Αφρικανική. Με σημαδούρες, τη Λάρνακα, το Καστελόριζο, τη Ρόδο, την Κάρπαθο, την Κρήτη, την Πελοπόννησο, τους Οθωνούς είναι δίπλα στη μισή παγκόσμια ναυτιλιακή ροή, και άρα άλλους τόσους εμπορικούς και λοιπούς πλόες.

Αυτή είναι η όχθη της Ελληνικής θαλάσσιας γεωοικονομίας στη Ανατολική Μεσόγιο. Η άλλη όχθη η απέναντι είναι η Βορειοαφρικανική. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Αυτά ως σήμερα. Αν γίνει αποδεκτό το σχέδιο όλα είναι υπό αναθεώρηση. Αλλού το ονόμασα Μεσογιακή ημιπληγία. Να το πω και αλλιώς. Όλο αυτό το γεωοικονομικό σύστημα μοιάζει με περιδέραιο που αν σπάσει η διαμαντόπετρα, θα χυθούν όλες οι πέτρες, όπως λέγεται για τα κοσμήματα, και όπως ισχύει στον κόσμο. Εξ ου και κοσμήματα. Γι αυτό όμως δεν μίλησε κανένας. Αυτοί που ξέρουν και δεν μίλησαν είχαν τους λόγους τους. Απλώς χαίρονται όταν βλέπουν να μιλούν οι φίλοι τους ή και να φωνάζουν. Πιο πολύ χαίρονται όταν διαπιστώνουν, ότι δεν ξέρουν.

9. ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΩΝ ΑΖΟΡΩΝ

Νομίζω ότι θα τα πάει καλά η Ελληνική Ευρώπη και οι εκπροσωπήσεις της στην έδρα του Ο.Η.Ε. επίσης το ίδιο η Ελληνική Ασία. Η Ελληνική Αφρική. Όλος ο Ελληνικός Κόσμος. Ακόμη και η Ελληνική Αμερική. Το «Ελληνική» αντιλαμβάνονται όλοι, ότι έχει την έννοια της παιδείας, τα περί αρχών και αξιών οι οποίες το πρώτον ευδοκίμησαν εδώ. Θλίβομαι όμως βαθιά που λείπει η Ελληνική Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ελλάδα. Να έλεγε μια καλή κουβέντα. Αυτό το δικό μας, ούτε Ελληνική είναι ούτε Ευρωπαϊκή ούτε Ελλάδα. Ευτυχώς που υπάρχει η Κύπρος. Η οποία ούτε πρόβατο είναι ούτε μαύρο. Με το συγκεκριμένο χρώμα άλλοι συνδιαλέγονται και διατηρούν σχέσεις.

Ίσως το χθεσινό ταξίδι του Κύπριου υπουργού εξωτερικών στη Μόσχα να θύμισε σε κάποιους φίλους ίσως και σε πολλούς, τον Ελλαδικό Μάρτη του 1987, που όμως δεν κράτησε τότε ούτε ένα χρόνο αφού ακολούθησε το Νταβός. Και κατόπιν, ιδιαίτερα επί των θλιβερών επιγενομένων, κατέληξε στο Ναϊρόμπι πριν φτάσουν μετά του άλλου γόνου να τρέχουν από κοινού τόσο στη διαδρομή Λευκωσίας Άγκυρας όσο στη διαδρομή Λευκωσίας Texas. Που βρίσκονται κοντύτερα; Δεν ξέρω να πω ακριβώς που. Ίσως στη δεύτερη περίπτωση, «ανοιχτά των Αζορών», όπως λέει και το άσμα. Πάντως πιο κοντά στη Μεγαλόνησο δεν είναι. Αμφότεροι.

Γι αυτό λοιπόν ο διπλός μορφωτικός, πολιτικός και ηθικός αγώνας, από τη μια για την υπεράσπιση της Μεγαλονήσου και από την άλλη για την πολυπόθητη τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία, έχει μπροστά του πολύ δρόμο. Προέχει όμως το ερχόμενο Σάββατο. Έγραφα πρόσφατα στα «μαθήματα από την Κύπρο» ότι όλες σχεδόν οι Μεγάλες άσπρες και μαύρες ημέρες της Ελληνικής ιστορίας συνωστίζονται στο δεύτερο δεκαπενθήμερο. Από την 25 Μαρτίου, την 21 Απριλίου, τις 19 και 29 Μαϊου, μέχρι την 24 Ιουλίου, την 31 Αυγούστου και την 28 Οκτωβρίου, και φυσικά την υπό εκκόλαψη 24 Απριλίου, όμως για πρώτη φορά δυο Μεγάλες επίσης ημέρες, πέφτουν τόσο κοντά. Ο λόγος για τα δυο Μεγάλα Σάββατα, του παρόντος μηνός.

_________________

xkipuros@otenet.gr