Ούτε αναβολή ούτε παροτρύνσεις

Μπορεί η επί του παρόντος σιγή ή και ο αποκλεισμός της αναβολής εκ μέρους των Ηνωμένων πολιτειών να οφείλεται στην εν εξελίξει ευρισκόμενη επιχείρηση χειραγώγησης του Συμβουλίου Ασφαλείας με τη ρυμούλκησή του σε λήψη απόφασης για το ίδιο ζήτημα επί τη βάσει της τυπικής δικαιολογίας ότι εκκρεμεί σχετικό αίτημα, όμως στο πίσω μέρος της επικεφαλής του κόσμου, βρίσκεται η σαφής πρόθεση της παντί τρόπω ματαίωσης της διαφαινόμενης μεγάλης επερχόμενης λαϊκής υπέρ του όχι ετυμηγορίας του Κυπριακού Ελληνισμού. Η οποία όταν ιδιαίτερα προέρχεται από έναν λαό όπως ο καθημαγμένος της Μεγαλονήσου, γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Παίρνει διαστάσεις ιστορικού όχι. Γι αυτό κάποιοι κεντροαριστεροί με αποικιστικό όμως σύνδρομο αν όχι γονίδιο εκ Βρετανίας, θυμήθηκαν εκ νέου σήμερα τις παλιές καλές εποχές, το χρυσού αιώνα των φυλακισμένων μνημάτων. Εγώ πάλι γέλασα. Είπα κάθε τέτοια δήλωση ισοδυναμεί με μια εκατοστιαία μονάδα του όχι, προς τα επάνω. Γι αυτό είχα γράψει ότι αν δεν υπήρχε αυτή η στάση του διεθνούς παράγοντα, το ποσοστό του όχι θα ήταν μικρότερο. Πάλι όμως θα ήταν υψηλό.

Κατά τα άλλα, πολύ ολίγον ενδιαφέρει το ταμείο της νέας Αθηναϊκής συμμαχίας. Το πώς το ενενήντα τόσο των ηγετικών ναι, θα χωρέσει στο είκοσι πέντε άντε το τριάντα τοις εκατό των κοινωνικών ναι. Το τι θα κάνουν τα κοινωνικά όχι. Αυτό όμως δεν είναι της στιγμής. Εν προκειμένω αυτό που ενδιαφέρει είναι το γεγονός ότι η όποια αναβολή χωρίς προηγούμενη συγκατάθεση της Κυπριακής Δημοκρατίας, το ολιγότερο δεν είναι πράξη Δημοκρατική. Είναι γνωστό πως χαρακτηρίζονται από την ιστορία τέτοιες περιπτώσεις. Εδώ δε που έχει φτάσει το ζήτημα, μια εβδομάδα πριν την 24 Απριλίου, ακόμη και αναβολή με ταυτόχρονη απόσυρση του σχεδίου, θα βρει ολόκληρη την οικουμένη, όχι μόνο τον Ελληνισμό, να τα αποδίδει σε μηχανορραφίες το ολιγότερο. Πέραν των άλλων να θέτει ζήτημα κύρους και αξιοπιστίας του Οργανισμού. Εξυπακούεται ότι ανάλογα ισχύουν για την ανάμειξη είτε υπέρ της μιας θέσης είτε υπέρ της άλλης. Όπως για όσα περί πιέσεων του λεγόμενου διεθνούς παράγοντα. Ειδικά ως προς αυτή τη χώρα, αν συνεχίσουν το ίδιο βιολί, θα ανακαλέσουν στη μνήμη της, ανάλογα προ τεσσάρων δεκαετιών, θλιβερά γεγονότα. Δυο περίοδοι και μαζί περιπτώσεις, παράλληλες όσο και τεμνόμενες, με τη μια χώρα να είναι η κόρη της άλλης. Ιστορικά η Κύπρος της Ελλάδας και πολιτικά η Ελλάδα της Κύπρου. Όσο για εκείνους που αγνόησαν ειδικά το τελευταίο, αργά ή γρήγορα τους αναμένουν επίχειρα.

Οι χώρες μόνιμα μέλη του Συμβουλίου ασφαλείας έχουν μια ιστορική και Δημοκρατική διαδρομή και μεγάλη διπλωματική εμπειρία. Ιδιαίτερα οι εκ της Γηραιάς Ηπείρου ορμώμενες. Δεν έχουν κανένα λόγο να τις λερώσουν, κάμνοντας ρουσφέτια στις Η.Π.Α. είτε σε φίλους στρατοκρατικής χώρας μέλους από άλλη Ήπειρο. Άλλωστε το επεχείρησαν και πριν από λίγες εβδομάδες ο Γ. Γ. με τον εκτελούντα περίπου χρέη ύπατου αρμοστή στη Μεγαλόνησο, και απέτυχαν. Η Κύπρος επειδή απολύτως σέβεται τους διεθνείς θεσμούς όπως ο Ο.Η.Ε., γι αυτό θα διεκδικήσει την ίασή της στο European Hospital. Όπως την επανένωση Τ/ Κ και Ε/ Κ σε ένα όμως κλίμα ισοτιμίας και Δημοκρατίας και όχι με την πλάτη στον τοίχο. Και στην καταληκτική συμφωνία θα μπορεί ο Ο.Η.Ε. να προσφέρει τις καλές υπηρεσίες. Έτσι ναι. Όχι όμως ως εντεταλμένη επιχείρηση με μοναδικό σκοπό να βγάλει λαγό αντιμετωπίζοντας ένα πλήρες και ισότιμο μέλος της Ε. Ε. χειρότερα και από θήραμα.

Όποια χώρα μπορεί να πάρει το κρίμα στο λαιμό της και να αναγνωρίσει εισβολές και κατοχές, θα κληθεί να απαντήσει στους πολίτες και στο λαό της. Στην ίδια την ιστορία. Οι Η.Π.Α. θα χρειαστεί να σκεφτούν καλά πριν προβούν σε αναγνωρίσεις. Ούτε η Κύπρος έχει πετρελαιοπηγές ούτε οι Ιρακινοί, ομογένεια σαν την Ελληνική, στην Αμερική. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα αγωνιστεί για τα δίκαια των Τουρκοκυπρίων. Δυο από αυτά είναι η ανάπτυξη και ευημερία και η Δημοκρατία. Ως προς το πρώτο δεσμεύτηκε να επιβεβαιώσει την ισοτιμία και την αναπτυξιακή ισορροπία και ως προς το δεύτερο το Δημοκρατικό αίτημα είναι να μην συνεχίσουν να αποτελούν κατεχόμενους, όπως σήμερα. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή ηθική, πολιτική και ιστορική βάση της επανένωσης δυο πρώην αδελφών.

Όλα τα ζητήματα αυτά από το Συμβούλιο Ασφαλείας μέχρι την Ευρωπαϊκή Ένωση και από την αποφυγή των παγίδων μέχρι τις αρχές και τις αξίες επάνω στις οποίες θα οικοδομηθεί η μετά την ένταξη Κυπριακή Δημοκρατία, αναδεικνύουν καινούργιες προτεραιότητες και νέα πεδία πολιτικής. Σε αυτά θα κριθεί η νέα Κυπριακή πολιτική. Ένα από τα πρώτα της όπλα ιδιαίτερα σε έκτακτα γεγονότα είναι η ηλεκτρονική κινητοποίηση. Δεν ξέρω τους αποδέκτες του γνωστού εκείνου e-mail που ταχυδρομήθηκε από πολύ μακρινή Ήπειρο, κατά τις ημέρες της Ελβετίας. Ξέρω όμως τι χρειάζεται να γίνει απόψε, έστω και αν έχουν γνώσιν οι φύλακες της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχουν λάβει τα μέτρα τους έγκαιρα.

Νομίζω καλό θα κάνει. Δεν βλάπτει αυτό που θα προτείνω. Μιλώ για την ηλεκτρονική διπλωματία των πολιτών επίσης των κάθε μορφής φορέων της Κύπρου, της Ελλάδας και του συνόλου Ελληνισμού. Κυρίως δε του Ομογενειακού, λόγω προβαδίσματος. Αναφέρομαι στην άμεση, μέσα στις επόμενες ώρες, αποστολή όσο γίνεται περισσότερων e-mails με αποδέκτες Υπουργούς Εξωτερικών των χωρών-μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά και όλων των υπόλοιπων μελών του οργάνου, με σαφή και συγκεκριμένα θέματα: 1. γιατί να μην αναβληθεί το Δημοψήφισμα. 2. γιατί περιττεύουν οι παροτρύνσεις. Εγώ στο αποψινό κείμενο αναφέρθηκα σε αντιπροσωπευτικά γιατί, γύρω από το ζήτημα της Δημοκρατίας. Φυσικά υπάρχουν και άλλα, αμέτρητα γιατί. Εκείνο που θα προκαλέσει προβληματισμό απέναντι σε μια επιστολή που πέραν των αναμφισβήτητων δικαίων, επιπλέον αναδίδει ευγένεια και σεβασμό προς τα θεσμικά της διεθνούς κοινότητας, θα είναι: «Τι να πούμε τώρα εμείς. Μας τα είπαν». Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις. Η προσπάθεια αυτή αξίζει τον κόπο έστω και για έναν διπλωμάτη ή πολιτικό πρόσωπο που βρίσκεται κάπου στη μέση. Πιο εύκολα θα πάει προς τους Ενωμένους Πολίτες παρά προς τις Ενωμένες Πολιτείες, όπως τις έλεγαν παλιά οι παραδοσιακοί. Σε κάθε περίπτωση η πιο συνοπτική γραφή και θέση μπορεί να είναι: ούτε αναβολή ούτε παροτρύνσεις.

____________