Ανοιχτή επιστολή «Ελλαδιτών» στον πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο
Αγαπητέ κ. πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας,
Έρχονται στιγμές στη ζωή ενός έθνους ή και ενός ανθρώπου όπου ο χρόνος και η ιστορία συμπυκνώνονται σε μια ελάχιστη, αλλά μεγάλη, ιστορική στιγμή. Και αυτή η στιγμή έχει έρθει για τον κυπριακό ελληνισμό, την πολιτική του ηγεσία και εσάς, κύριε πρόεδρε, τον οποίο τύχη αγαθή ανέδειξε, με τη βούληση του κυπριακού λαού, σε ανώτερο θεσμικό παράγοντα της Κύπρου. Και γι’ αυτό δεν μπορούμε παρά να ξεκινήσουμε με την έκφραση των πιο θερμών μας συγχαρητηρίων για τη σθεναρή και ταυτόχρονα σώφρονα στάση που επιδείξατε στη Λουκέρνη, απέναντι σε κάθε είδους κινδυνολογίες και πιέσεις.
Σε αυτή την ιστορική στιγμή, ο κυπριακός ελληνισμός καλείται να πει ένα μεγάλο ΟΧΙ στην οπισθοδρόμηση.
Κύριε πρόεδρε, δεν θα σας μιλήσουμε για τα αρνητικά ενός σχεδίου που τα γνωρίζετε καλύτερα από όλους -γιατί δυστυχώς δεν υπάρχουν ουσιώδη θετικά. Θα προσπαθήσουμε απλώς να κάνουμε ορισμένες γενικότερες διαπιστώσεις.
Όπως γνωρίζετε καλύτερα από τους «ελλαδίτες», σε αυτό το νησί έμεινε αγκιστρωμένος και επιβίωσε ο ελληνισμός, παρά το ότι η γεωγραφική θέση της Κύπρου την οδηγούσε σε αντιπαράθεση με εχθρούς υπέρτερους αριθμητικά. Και ο κυπριακός ελληνισμός επιβίωσε με μοναδικά όπλα τη δύναμη του πολιτισμού του, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τη βούληση να ζήσει, ακόμα και όταν η Κύπρος, τόσο συχνά, βρισκόταν υπόδουλη. Η ταυτότητα του ελληνισμού, μια ταυτότητα αντιστασιακή, που εσείς προσωπικά τόσο καλά γνωρίζετε, διαμορφώνεται εδώ και οκτώ αιώνες τουλάχιστον, απέναντι σε δυνάμεις που, από Ανατολή και Δύση, μας υπέταξαν και μας υποδούλωσαν. Και επιβιώσαμε γιατί, έστω και υπόδουλοι πολιτειακά, δεν απεμπολήσαμε την ταυτότητά μας.
Επιβιώσαμε και κατορθώσαμε να συγκροτήσουμε δύο σύγχρονα κράτη, το ελλαδικό, που μέσα από μια διαδικασία σχεδόν 130 χρόνων (έως την επιστροφή των Δωδεκανήσων το 1948), πήρε τον οριστικό του χαρακτήρα, και το Κυπριακό που, μετά από τους αγώνες του λαού της Κύπρου (από το 1821 έως το 1974), κατόρθωσε, έστω ακρωτηριασμένο, να διατηρήσει τη διεθνή του υπόσταση, να ανασυγκροτηθεί και σε λίγες μέρες να βρίσκεται ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίπλα στο ελλαδικό κράτος.
Και την στιγμή που η Κύπρος φθάνει στο σημείο από το οποίο θα μπορεί, με αναβαθμισμένη τη διεθνή της υπόσταση, να αντιμετωπίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία και να θέσει αποφασιστικά σε κίνηση τη διαδικασία μιας δίκαιης και λειτουργικής επανένωσης της Κύπρου -η οποία είναι προς το συμφέρον και της τουρκοκυπριακής μειονότητας- επιχειρείται μια ύστατη προσπάθεια όχι απλώς να οπισθοδρομήσει αλλά να απολέσει οριστικά την ταυτότητά της. Η τόση βία των αντιπάλων μας και των άσπονδων «φίλων» μας να υπογραφεί τώρα το νομικό και πολιτειακό έκτρωμα του «σχεδίου Ανάν» αντανακλά την αγωνία τους μπροστά στο ενδεχόμενο να ξεφύγει, ίσως τελεσίδικα, η Κύπρος από την κατάσταση περιορισμένης κυριαρχίας στην οποία ευρίσκεται.
Και στη ζωή δεν υπάρχει στάσιμη κατάσταση. Η Κύπρος είναι υποχρεωμένη είτε να πάει μπροστά, απορρίπτοντας το Σχέδιο Ανάν και εγκαινιάζοντας πολύ σύντομα -διότι όλοι την επιθυμούν- μια νέα φάση διαπραγματεύσεων που θα στηρίζεται όντως στον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ, είτε να πάει οριστικά πίσω, επιβραβεύοντας τον Αττίλα και ανοίγοντας τον δρόμο -στη μεγάλη διάρκεια- για τον εκτουρκισμό του νησιού. Ο ελληνισμός της Κύπρου δεν μπορεί να ξεχνά τι έγινε στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο, την Τένεδο, για να μην πάμε στη Σμύρνη και τον Πόντο. Ή μήπως μπορεί να ξεχάσει την Κυρήνεια;
Ο οριστικός ευνουχισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας, που επισφραγίζει η αποδοχή του σχεδίου, προοιωνίζεται τα χειρότερα: Η Τουρκία παραμένει «επιδιαιτητής», η Ελλάδα απομακρύνεται όλο και πιο πολύ και η κεντρική δημοκρατία της Ανανιάδος Κύπρου παραμένει σκιώδης, ένα επίσημο διεθνές προτεκτοράτο. Ας αναλογιστούμε το μέλλον: μετά από μερικά χρόνια, στην πιθανότατη περίπτωση που η Τουρκία δεν θα γίνει μέλος της Ε.Ε., ποια θα είναι τότε η τύχη της Κύπρου;
Σεβαστέ μας πρόεδρε,
Το ενδιαφέρον που δείχνουμε εμείς οι ελλαδίτες για την Κύπρο δεν αφορά μόνο τους συγκεκριμένους που υπογράφουν αυτό το κείμενο -και οι οποίοι εγκαινίασαν την ενασχόλησή τους με τα κοινά, πριν πενήντα χρόνια, με τις διαδηλώσεις για την υποστήριξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, στον οποίο προσωπικά λάβατε μέρος, και τα τριάντα τουλάχιστον τελευταία χρόνια συμμετέχουν ενεργά σε όλες τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον Κυπριακό ελληνισμό- αλλά διερμηνεύουν τα αισθήματα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού στην Ελλάδα (όπως διατρανώθηκε και από δημοσκόπηση της εφημερίδας Ελευθεροτυπία στις 4-4-2004). Επιπλέον δε, όπως καλύτερα από όλους γνωρίζετε, η απεμπόληση της Κύπρου θα αποτελέσει έναυσμα για νέους εκβιασμούς στο Αιγαίο και τη Θράκη.
Γι’ αυτό κύριε πρόεδρε απευθυνόμαστε σε εσάς.
Τα σφάλματα, οι παραλείψεις, ή και τα εγκλήματα, ελληνικών κυβερνήσεων οδήγησαν στο παρελθόν σε επώδυνες και εσφαλμένες λύσεις για το Κυπριακό. Στη Ζυρίχη, στην απόσυρση της ελληνικής Μεραρχίας το 1967 -στην οποία προσωπικώς αντιταχθήκατε-, στο πραξικόπημα του 1974 και την εισβολή, και εσχάτως την αποδοχή ενός σαφώς άδικου και μη λειτουργικού σχεδίου, όπως το Σχέδιο Ανάν. Ωστόσο υπάρχει μια τελευταία γραμμή αμύνης, διότι ο κυπριακός λαός θα πρέπει να εκφράσει ο ίδιος τη βούλησή του για ένα σχέδιο που αφορά την ίδια του την υπόσταση. Και περνάει από τα χέρια όλων των πολιτών της Κύπρου και πρωτίστως της πολιτικής του ηγεσίας.
Κύριε Πρόεδρε,
Ο ελληνισμός, σε Ελλάδα και Κύπρο, ταυτίστηκε πάντα στην ιστορία του με όσους εξέφρασαν το αντιστασιακό του ήθος και τους θεώρησε ηγέτες και εθνάρχες του. Και σήμερα, όπως και χθες με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, εθνάρχες προσφέρει σε όλους τους Έλληνες το μαχόμενο τμήμα του ελληνισμού, η Κύπρος. Η ανάταση και η περηφάνια, μαζί με τη σύνεση και τον υπολογισμό των μακροπρόθεσμων συμφερόντων μας, επιτάσσουν μια ξεκάθαρη απόρριψη του σχεδίου Ανάν. Σε σας εναπόκειται να εγκαινιάσετε μια νέα θετική περίοδο για τον ελληνισμό, διότι για πρώτη φορά ο χρόνος δουλεύει για μας, όπως διεφάνη ακόμα και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και όπως θα επισφραγιστεί την 1η Μαΐου.
Εμείς θα συνεχίσουμε, μαζί με όλο τον υπόλοιπο ελληνικό λαό να συμπαραστεκόμαστε στον λαό της Κύπρου και σε σας προσωπικά στον δύσκολο αλλά τελεσφόρο αγώνα σας.
Με συγκίνηση και συναίσθηση των ιστορικών στιγμών,
Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος ε.ά. επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού
Χρήστος Γιανναράς, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου
Αλέξανδρος Ζαρκάδας, επίτιμος Αντιστράτηγος, πρ. Νομάρχης
Κώστας Ζουράρις, ε.τ. Καθηγητής Πανεπιστημίου
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας, εκδότης του περιοδικού Άρδην
Στέλιος Παπαθεμελής, Βουλευτής, πρ. Υπουργός
Θέμος Στοφορόπουλος, Πρέσβυς ε.τ.
Θανάσης Τζιούμπας, Στέλεχος πορείας μοτοσικλετιστών Ελλάδα-Κύπρος
Διονύσης Χαριτόπουλος, συγγραφέας.
Αφιέρωμα «ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν» του ηλεκτρονικού περιοδικού Αντίβαρο