Η εκτροπή του Κυπριακού από την "ορθή πορεία"
(ανώνυμος)
21.04.2004
Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη από τους αναγνώστες, γιατί δεν τολμώ να παραθέσω τις απόψεις μου επωνύμως. Δεν αισθάνομαι ελεύθερος όμως να το πράξω. Ίσως τα αίτια να έχουν να κάνουν με μένα, οπότε ας μη γενικεύσω. Προχωρώ στην ουσία.
«Δύο λάθη», είπε ο Άκης Τσοχατζόπουλος ότι έγιναν τον τελευταίο χρόνο αναφορικά με την «ορθή πορεία» του Κυπριακού. Το ένα ήταν η εκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου και το άλλο η εκλογή του Κώστα Καραμανλή. Αυτή είναι η άποψη του ιστορικότερου εν ενεργεία στελέχους του ΠΑΣΟΚ.
Ο Κοινοτικός Επίτροπος Φερχόιφεν φανερά εκνευρισμένος και απροκάλυπτα ειλικρινής προσπαθώντας να μειώσει κι αυτός την αξία των λόγων του Προέδρου της Κύπρου, μας είπε δύο ημέρες πριν το δημοψήφισμα ότι η κυβέρνηση της Ελλάδας και Κύπρου είχαν συμφωνήσει το 1999 με τα λοιπά κράτη της Ευρωπαικής Ένωσης ότι θα δεχόταν οποιαδήποτε λύση πρόβαλλε ο ΟΗΕ για το Κυπριακό πριν την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Αυτή η συμφωνία ήταν που αποσυνέδεσε λεκτικά την ένταξη από τη λύση. Είχαν δοθεί εχέγγυα από τους κ κ.. Σημίτη, Παπανδρέου, Κληρίδη και Βασιλείου τότ ότι θα έκαναν το παν να περάσει η λύση από την ελληνοκυπριακή πλευρά.
Ξεπερνώ τον σχολιασμό αυτής της απόφασης που κρύφτηκε πίσω από τα φουστάνια της θριαμβολογίας της τότε ελληνικής κυβέρνησης (και που θα άγγιζε τα όρια ριψοκίνδυνων επιθέτων). Εδώ εφάπτεται και η δήλωση του Τσοχατζόπουλου. Άλλαξε η ηγεσία και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Βέβαια, τέτοιες συμφωνίες δεσμεύουν και τους επόμενους κατέχοντες την εξουσία. Το «λάθος» ήταν ότι και οι δύο «επόμενο» θεώρησαν ότι δεσμεύονται μονάχα «ως ένα σημείο». Ως το σημείο να μην είναι διατεθειμένοι να παρασύρουν ένα λαό στην αυτοκτονία, ειδικά όταν αυτός ο λαός έχει συνειδητοποιήσει περί τίνος πρόκειται και αρνείται πεισματικά.
Οι πιέσεις ήταν είναι ασφυκτικές. Εμείς οι απλοί άνθρωποι ίσως δεν μπορούμε να τις συνειδητοποιήσουμε. Όταν για παράδειγμα τηλεφωνεί πέντε φορές μέσα σε μία ημέρα ο πλανητάρχης Μπους τον Καραμανλή, όταν στέλνει την ίδια ημέρα τον πρέσβη Μίλλερ να τον συναντήσει, και όταν αυτά γίνονται τις ημέρες των θλιβερών για την Αμερική γεγονότων στην Φαλούντζα λίγους μόνο μήνες πριν τις Αμερικάνικες εκλογές, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι οι Αμερικάνοι πραγματικά καίγονται για αυτό το θέμα. Οι πιέσεις όμως ήταν ακόμη μεγαλύτερες. Κοτζάμ υπουργός εξωτερικών της υπερδύναμης έφτασε να παρακαλάει για τηλεοπτικό χρόνο για να επηρεάσει την κοινή γνώμη!
Προσωπικά, τάχθηκα από την αρχή εναντίον του Σχεδίου Ανάν. Έχοντας πλήρη συναίσθηση των όσων λέω, αισθάνομαι απόλυτα ικανοποιημένος από τη στάση και του Προέδρου της Κύπρου, και της ελληνικής κυβέρνησης.
Δεδομένου ότι οι πιέσεις ήταν αφόρητες - και επαναλαμβάνω ότι εμείς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τι σημαίνει η λέξη - το να βγει ο Τάσσος Παπαδόπουλος και να μιλήσει ανοιχτά και ορθολογικά εναντίον του Σχεδίου είναι πραγματικός άθλος. Κόντρα σε όλους. Ομοίως και ο Καραμανλής.Ας μην κρυβόμαστε. Εάν είχε ενδώσει στις πιέσεις θα έλεγε κι αυτός ένα πεντακάθαρο ναι από την αρχή και θα πίεζε ή θα εκβίαζε τον Παπαδόπουλο να κάνει το ίδιο. Δε θα αρνούνταν στην Ελβετία, δε θα άφηνε ελεύθερο τον Παπαδόπουλο να πει τη δική του γνώμη, δε θα κρατούσε αυτήν την ουδετερότητα στο μεσοδιάστημα (όπου καλλιεργήθηκε το ισχυρό όχι στην Κύπρο), δε θα καθυστερούσε 15 ημέρες να συγκαλέσει συμβούλιο αρχηγών (31 Μαρτίου επέστρεψαν από την Ελβετία και 15 Απριλίου έγινε το συμβούλιο), δε θα μιλούσε με μισόλογα εκεί, δε θα άφηνε τα στελέχη της κυβέρνησής του να φλερτάρουν ανοιχτά με το ΟΧΙ στα κανάλια «αναλύοντας» περιφραστικά τη στάση της. Σαφές αυτό.
Και στο κάτω κάτω τι είπε ο Καραμανλής στο συμβούλιο αρχηγών; Είπε ότι "δεδομένης της ένταξης στην ΕΕ, θα μπορούσαν τα θετικά να είναι υπέρμετρα των αρνητικών". Μία ώρα μετά, βγήκε ο εκπρόσωπος τύπου του Αμερικανικού Υπ.Εξ. και δήλωσε (με γραπτό κείμενο που προφανώς είχε ήδη ετοιμαστεί από πριν) ευτυχής ότι «ο Έλληνας πρωθυπουργός είπε ότι θα θετικά είναι περισσότερα των αρνητικών». Προφανώς, αυτή η έκφραση ήταν η παραχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης στους Αμερικάνους. Όμως στα ελληνικά, αυτή η δήλωση είχε δύο επιπλέον στοιχεία. Ότι τα θετικά "θα μπορούσαν" να είναι υπέρμετρα (δυνητικά) και αυτό μέσα από την ευρωπαική προοπτική της Κύπρου. Άνετα θα έλεγε κανείς ότι αναφέρεται στο ενδεχόμενο του ΟΧΙ. Καθίστε πρώτα να μπει, και μετά το ξανασυζητάμε εκεί, όπου τα αρνητικά αμβλύνονται και τα θετικά θα μπορούσαν να είναι υπέρμετρα. Δηλαδή, να διαπραγματευτούμε ξανά μετά από την ένταξη. Μισόλογα; ναι! Απόλυτα. Όταν δύο μαλώνουν και ο ένας κερδίζει άνετα, τότε αν εσύ καθυστερείς να πάρεις θέση και όταν παίρνεις λες μισόλογα, τότε έμμεσα αλλά σαφέστατα υποστηρίζεις αυτόν που νικάει. Και αυτός που νικάει, αυτός που νικούσε, ήταν το ΟΧΙ. Και αυτό έγινε επειδή το καλλιέργησε ο Παπαδόπουλος με την έγκριση του Καραμανλή.
Οι υποχρεώσεις λοιπόν της προηγούμενης ελληνικής κυβέρνησης, και στο Ελσίνκι το 1999 αλλά και στη Νέα Υόρκη λίγο πριν τις εκλογές, σταματούσαν σε ό,τι θεωρούσαν οι επόμενοι ορθό για την Κύπρο. Δηλαδή, στην απόρριψη του Σχεδίου. Οι ξένες δυνάμεις, από την άλλη, έχοντας δεδομένο το ελληνοκυπριακό και ελλαδικό ναι, τα έδωσαν όλα στους Τούρκους. Έντεκα στα έντεκα. Ενώ σε εμάς; Μηδέν. Τίποτα. «Λιγότερα από τα ελάχιστα που είχαμε θέσει για την έγκριση του Σχεδίου», είπε ο Παπαδόπουλος Αυτά αφορούν τις αλλαγές στα τελευταία σχέδια του γ.γ. του ΟΗΕ που κατέληξε στο πέμπτο σχέδιο. Λίγο πριν το δημοψήφιμα, κατανόησαν οι ξένοι ότι οι λαοί εδώ στην καθ' ημάς Ανατολή δεν είναι και τόσο πρόβατα όσο έχουν συνηθίσει.
Απόλυτο δίκαιο λοιπόν είχε ο Τσοχατζόπουλος. Δύο φορές παρεκτράπη το Κυπριακό από την πορεία που είχε ως τότε. Μία φορά από την εκλογή του Παπαδόπουλου και μία από την εκλογή Καραμανλή. Οι περιβόητοι «Ναιναίκοι» μπορεί να δυσανασχετούν με αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα, όπως θα δυσανασχετήσουν και από την επιλογή του Κυπριακού λαού στο δημοψήφισμα. Αυτές τις ημέρες αποκαλύφθηκε ο ρόλος όλων. Έφτασε στο σημείο κάποιο γλοιώδες εκσυγχρονιστικό υποκείμενο της δημοσιογραφικής υποστάθμης που επιμόνως προσπαθεί να ανατρέψει τη λογική εβδομαδιαίως, να υποστηρίζει πλήρως τον κοινοτικό επίτροπο για την οργή του λέγοντας ότι «αυτός ήταν μαζί μας στην υποστήριξη της διατήρησης του κεκτημένου»(!!!!!). Έχουν λυσσάξει λοιπόν και οι αγγλοαμερικάνοι και οι λακέδες τους που αποκαλύφθηκαν κραυγαλέα και οδυνηρά. Ο λαός τους περιμένει στη γωνία. Και είναι ευτυχής και υπερήφανος που θα καταστήσει με την επιλογή του στο δημοψήφισμα την πρώτη ήττα της υπερδύναμης σε πολιτικό επίπεδο την τελευταία 15ετία.
Ευτυχώς, που το Κυπριακό παρεκτράπη από την πορεία που είχε πάρει. Ευτυχώς που άλλαξαν τα πράγματα. Ευτυχώς!
Αφιέρωμα στο Σχέδιο Ανάν του ηλεκτρονικού περιοδικού Αντίβαρο